Wynalezienie urządzenia, które potrafiłoby zszyć ze sobą dwa kawałki materiału okazało się wymagającym wyzwaniem. Na przestrzeni wieków podejmowali je kolejni konstruktorzy jednak dopiero w połowie XIX wieku udało się stworzyć maszynę do szycia zapewniającą trwałość ściegu.

„Singer sewing machine goto” autorstwa Goto at pl.wikipedia. Licencja CC BY-SA 3.0 na podstawie Wikimedia Commons.

W historii maszyny do szycia pojawia się wiele nazwisk mniej lub bardziej zasłużonych wynalazców. Pierwszy trop prowadzi do niemieckiego konstruktora mieszkającego w Angli – Charlesa Frederica Wiesenthala, który opatentował swój wynalazek w 1755. Urządzenie to było jednak niepraktyczne, ponieważ cała igła przechodziła przez materiał. Idea, by maszyna do szycia naśladowała ruchy człowieka przyświecała dość długo wynalazcom, jednak dopiero francuski krawiec Barthelemy Thimonnier odszedł od tego pomysłu. Jego maszyna opatentowana w 1830 roku tworzyła szef od spodu tkaniny. Zastosowane rozwiązania powodowały jednak, że ścieg nie był trwały – łatwo się pruł. Wprawdzie wynalazcy udało się nawet zbudować fabrykę produkującą mundury dla wojska, ale ta została podobno dosłownie zniszczona przez konkurentów.

Przełom przyniosła dopiero praca wykonana przez dwóch konstruktorów: Eliasa Howe’a i Waltera Hunta. Oni pierwsi wpadli na pomysł, by ścieg powstawał z dwóch stron materiału. Prototyp maszyny powstał 1834 roku, jednak dopiero dwanaście lat później udało się go udoskonalić na tyle, by nitka nie wypadała co chwilę z igły. Osiągnięty sukces został podchwycony przez naśladowców. W latach 50 XIX stulecia powstały niemieckie maszyny do szycia Veritas, a pomysły Isaaca Merritta Singera zapoczątkowały złotą erę solidnej maszyny do szycia dostępnej dla każdego. Jednocześnie rozgorzały pomiędzy wynalazcami spory o wzajemne wykorzystywanie podobnych pomysłów. Patenty wygasły jednak w 1877 roku otwierając drogę do popularyzacji wynalazku.

Źródło: Wikipedia